تشخيص پركاري تيروئيد

تشخيص پركاري تيروئيد براساس علائم باليني و آزمايشات خوني انجام مي شود. بيشتر افراد مبتلا به پركاري تيروئيد دچار علائمي مانند: اضطراب، تپش قلب، لرزش، عدم تحمل گرما، تعريق زياد، كاهش وزن با وجود اشتهاي طبيعي يا افزايش يافته و تغييرات خلق و خو مي شوند. در خانم ها اختلالات قاعدگي و در آقايان ناتواني جنسي غيرممكن است ديده شود. البته پركاري تيروئيد گاهي اوقات بسيار شديد است و مي تواند منجر به كاهش وزن شديد، اختلالات عضلاني، تنگي نفس و نارسايي قلبي شود.

گاهي اوقات نيز در افراد مسن ممكن است علائم خيلي واضح نباشد و فقط كمي كاهش وزن بي قراري و ضعيف و بي حالي ديده شود.

ظاهر بيمار مبتلا به پركاري تيروئيد نيز گاهي تغيير مي كند و چشم ها ممكن است حالت خيره و گاهي بيرون زدگي پيدا كنند. اين را پزشك در معاينه مي تواند دقيق تر بررسي كند.

حركات چشم ممكن است محدود و يا دردناك شود.

چشم ها قرمز و ملتهب مي شود.

اندازه تيروئيد نيز معمولاً بزرگ مي شود و گاهي در لمس گره ها و يا برجستگي هايي ديده مي شود.

وقتي پزشك تشخيص پركاري تيروئيد را براساس علائم و معاينات باليني مي دهد. لازم است براي تائيد تشخيص سطح هورمون هاي تيروئيد خون اندازه بگيرد. برای اين منظور آزمايشات T4 ، T3 و TSH هورموني است كه از هيپوفيز براي تحريك ساخت و ترشح هورمون هاي تيروئيد ترشح مي شود. وقتي سطح هورمون هاي تيروئيد بالا رود براساس فيدبك منفي باعث كاهش سطح TSH خون مي شود. بنابراين در پركاري تيروئيد سطح T4 و T3 بالاست ولي سطح TSH پايين است.

در پركاري هاي خفيف سطح هورمون هاي تيروئيد طبيعي است ولي سطح TSH پايين است اين بيماران معمولاً علامتي ندارند.

همانطور كه گفته شد در پركاري تيروئيد ممكن است تيروئيد بزرگ و گره گره شود. در اين موارد لازم است يك سونوگرافي تيروئيد انجام شود تا وجود گره ها يا ندول ها در داخل آن مشخص شود. (مبحث ندول يا گره تيروئيد جداگانه بحث خواهد شد)

 

حال كه با بيماري پركاري تيروئيد آشنا شديم بهتر است اشاره اي هم به راه هاي درمان آن بكنيم:

 

سه روش درماني براي پركاري تيروئيد وجود دارد:

• داروهاي خوراكي
• يد راديواكتيو
• جراحي

اينكه كدام روش براي كدام بيمار مناسب تر است و البته مربوط به شرايط فرد مي باشد. ولي معمولاً درمان با قرص هاي خوراكي شروع مي شود و با توجه به سير بيماري و اينكه آيا به درمان دارويي جواب مي دهد يا نه؟ ممكن است همان درمان براي چند سال ادامه يابد يا در صورت عدم پاسخ، فرد را براي جراحي يا يد راديواكتيو انتخاب كنند. هر كدام از راه هاي درمان براساس شرايط بيمار انتخاب مي شوند. مهم است بدانيم كه يد راديواكتيو در حاملگي و شيردهي ممنوع است و در صورت دريافت يد راديواكتيو، خانم ها نبايد تا حداقل ۶ ماه باردار شوند. داروهاي خوراكي ممكن است عوارضي چون درد مفصل، خارش و گاهي كاهش گلبولهاي سفيد خون داشته باشند كه منجر به قطع مصرف دارو مي شود. جراحي نيز بيشتر براي پركارهاي بسيار شديد كه پاسخ به درمان هاي ديگر نمي دهند كاربرد دارد ولي مي تواند عوارض خودش از جمله كم كاري پاراتيروئيد را داشته باشد.